سرانجام کوچی ها بعد از دو هفته قتل، غارت و وحشت افکنی رضایت دادند تا بهسود را ترک کنند. در طرف مقابل، در این دو هفته جامعه هزاره و رهبران آن تلاش های مدنی همه جانبه ای را در عرصه های مختلف آغاز کردند تا راه حل معقولی برای پایان دادن به مشکل کوچی ها و هزاره ها پیدا کنند. در این راستا موضعگیری و عزیمت هوشیارانه و به موقع استاد خلیلی معاون دوم ریاست جمهوری به بهسود و تحصن اعتراضی نمایندگان جامعه هزاره در پارلمان بیشترین نقطه امید و دل گرمی مردم بی پناه بهسود بود. موضع سنجیده شده و دلسوزانه استاد خلیلی در قبال معضله کوچی از یکسو بیانگر نقش مهم و موثر رهبری ایشان در درون جامعه هزاره است و از سوی دیگر نشان داد که همسویی فعال و سازنده رهبری سیاسی با خواسته های توده مردم اگر با تدبیر و تیرهوشی سیاسی همراه باشد برخلاف تصور بسیاری ها نه تنها دور از مصلحت اندیشی های معمول سیاسی نیست بلکه کارآمدترین و دوامدارترین پالیسی برای تعامل فعال و قدرتمند در معادلات سیاسی می باشد. استاد خلیلی در حرکت به یاد ماندنی اخیرشان هم علم بردار خواسته های بر حق مردمش شدند و هم با در نظرداشت منافع مردمش در سایه منافع ملی افغانستان از هرگونه حرکت ناسنجیده و غیر ضروری و برچسب زدن های دشمنان معلوم الحال ممانعت کردند و از گسترش بحران جلوگیری شد. در کنار این، تحصن دستجمعی نمایندگان پارلمانی جامعه هزاره همراه با حضور پرشکوه مردم و مظاهره اعتراضی مردم در بامیان و دایکندی نمونه های دیگری از رویکرد مدنی مردم ما در قبال مشکلات فراروی کشور است.
ما جمعی از افغانستانی های مقیم خارج از کشور در ضمن همدردی عمیق با قربانیان تهاجم کوچی ها به بهسود لازم می بینیم یادآور شویم که خروج امسال کوچی ها از بهسود نباید پایان تلاش هایی باشد که در طی این دو هفته اخیر صورت گرفته است. بلکه این تلاش ها باید تا برآورده شدن کامل خواسته های مردم تداوم یابد.
ما همسویی رهبری سیاسی با خواسته های مردم را یگانه راه بسوی آینده بهتر می دانیم و معتقدیم با توجه به تجربیات اخیر باید تلاش شود تا این پیوند روز به روز محکمتر و دوامداتر گردد.

بیانیه سرتاسری افغانستانی های مقیم اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا
در قبال هجوم کوچی ها

بهار امسال هزاره جات هم با وحشت صدای تفنگ کوچی آغاز شد. بیش از صد سال است که این قصه تکرار می گردد. خانه ها غارت می شود. بعد همه جای را آتش می زنند. جمعی به قتل می رسند. عده ای را زخمی می کنند و هزاران تن دیگر آواره می شوند. غرور جامعه ای پایمال می شود و انسانیت آنان را به تمسخر می گیرند. زمستان که می رسد، هزاره جات مظلومیتش را تا بهار دیگری منجمد می کند و منتظر می ماند که در بهار سال آینده داستان کوچی چه فرجامی خواهد داشت.
حاکمان گذشته از امیر عبدالرحمان تا ملا عمر همیشه به هزاره جات به چشم سرزمین تحت اشغال و فتح شده دیده اند و بر ساکنان آن هر ستمی را روا. اما جامعه هزاره در طی حداقل نه سال اخیر انتظار داشتند تا حاکمان فعلی کشور، رویکرد متفاوتی در برابر هزاره جات در پیش بگیرند. ولی متاسفانه با تمام حسن نیتی که جامعه هزاره و رهبران سیاسی آنان از خود نشان داده اند، عملکرد دولت آقای کرزی در قبال هزاره جات و هزاره ها قناعت بخش نیست. نمونه بسیار روشن آن بی توجهی کامل دولت به هجوم هر ساله کوچی ها به منطقه بهسود است. با اینکه هزینه ی مالی و جانی تهاجمات مسلحانه کوچی ها در طی چند سال اخیر روشنتر از آن است که نیاز به برشمردن آن باشد.
ما مهاجرین افغانستانی مقیم اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا در قبال تهاجم مسلحانه کوچی ها به بهسود لازم می دانیم نکات ذیل را به اطلاع دولت افغانستان، جامعه جهانی و احزاب و جریانات سیاسی کشور و عموم مردم برسانیم:
1- پروسه بن آغاز نوی برای افغانستان بود. تدوام و به موفقیت رسانیدن این پروسه از محوری ترین منافع ملی افغانستان است. از هر حرکتی که موفقیت پروسه بن را به بن بست بکشاند باید جلوگیری شود. چه آن حرکت شورش مسلحانه طالبان در جنوبی و مشرقی باشد، چه فساد اداری و چه تهاجم مسلحانه کوچی به هزاره جات. اخراج فوری و بدون قید و شرط کوچی ها از بهسود و حفظ جان و مال تمام شهروندان کشور وظیفه قانونی دولت افغانستان است. ما از دولت افغانستان و شخص آقای کرزی می خواهیم که به این وظایف قانونی خویش عمل نمایند.
2- ما از تحصن دست جمعی و مسوولانه نمایندگان جامعه هزاره در شورای ملی و عزیمت هوشیارانه و به موقع استاد خلیلی به بهسود و حکم تاریخی آقای کرزی در اسکان کوچی ها حمایت می کنیم و معتقدیم که این حرکت های دلسوزانه هم به نفع مردم محل می باشد و هم به نفع کوچی ها.
3- در شرایط دشوار کنونی که افغانستان بیش از هر وقت دیگری تلاش می ورزد تا به صلح برسد از همه دلسوزان به کشور و منافع ملی می خواهیم تا با وحدت و همدلی تلاش ورزند وضعیت از این کرده پیچیده تر نشود و زمینه برای سودجویی دشمنان صلح و امنیت افغانستان فراهم نگردد.
4- ما معتقدیم که مشکل کوچی ها و مردم بومی در هزاره جات میراث گذشته های سیاه است و این به هیچ عنوان نمی تواند معیاری برای سنجش رابطه دو قوم هزاره و پشتون باشد. باور داریم که اسکان کوچی ها بر اساس قانون اساسی و فرمان تاریخی آقای کرزی بهترین راه حل این مشکل است.

بسم الله الرحمن الرحيم

"من المؤمنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي نحبه ومنهم من ينتظر وما بدلوا تبديلا"

از پانزدهمین سالگرد شهادت رهبر شهید استاد عبدالعلی مزاری و یارانش در سرتاسر جهان تجلیل می کنیم و با آرمان های عدالتخواهانه ی او برای ساختن افغانستانی آباد، آزاد و دموکراتیک تجدید میثاق می نماییم.

• لندن 7 مارچ از ساعت 1 تا 5 بعد از ظهر
  

  Holiday Inn Hotel, High St. Brentford, London, TW8 8JZ. Nearest Rail Station Brentford

• هالند 14 مارچ از ساعت 16 تا ختم مجلس
  

تالار آرزو Breestraat 65, 1941 EE – Beverwijk, Netherlands

• ناروی 7 مارچ از ساعت 12 تا 18
  

Nadderud Videregående skole
Gjønnesjordet 30 1356 Bekkestua

• دانمارک 3 آپریل از ساعت 12 تا 18

skolegade 7
7280 Sønder felding
Danmark

• تهران 21 حوت از ساعت 2 تا 5 بعد از ظهر
  

تهران پاکدشت، بعد از مامازند شهرک شريف آباد مجتمع ورزشي امام خميني.

• کویته پاکستان 14 مارچ از ساعت 20:30 تا ختم جلسه

علمدار رود ، خديجه محمودي هال - تنظيم نسل نو هزاره مغل

• تورنتو 14 مارچ از ساعت 1 تا 4 بعد از ظهر
  

جامعه اسلامی

• سیدنی 13 مارچ ساعت 8 شام

38 Adderley street LICOMB

"مزاری و پروسه آشتی ملی"

در 22 حوت 1373 استاد عبدالعلی مزاری به دست گروه طالبان شهید شد و مقاومت غرب کابل بعد از سه و نیم سال پایمردی و فداکاری بی مانند پایان یافت. در آن روزها، افغانستان از یکسو شاهد به قدرت رسیدن گروه قرون وسطایی طالبان بود و از سوی دیگر شهادت مزاری فداکارترین و صادق ترین رهبر عدالتخواه تاریخش را نظاره می کرد. او که فریادگر عدالت بود و برای همه مردم کشورش حق برابر می خواست شهید شده بود. آنانی که به ستمگری خوی گرفته و به خون مظلوم ترین ها تشنه بودند برای تحکیم پایه های ستم و نابرابری در کشور روز به روز قدرتمندتر می شدند.

اینک پانزدهمین سالگرد شهادت استاد عبدالعلی مزاری و یارانش را در حالی برگزار می نماییم که دموکراسی نوپای افغانستان بعد از هشت سال دشوار در مقطع حساس و پیچیده ای قرار گرفته است. روند کند و نامتوازن بازسازی، سرنوشت مبارزه با تروریسم، طرح آشتی ملی با گروه طالبان و مشارکت عادلانه تمام اقوام کشور در قدرت از موضوعاتی است که تامل و دقت اهل نظر و تمام نیروهای وفادار به دموکراسی و عدالت اجتماعی را می طلبد.
"مرکز مطالعات افغانستان" برای تجلیل از پانزدهمین سالگرد شهادت استاد عبدالعلی مزاری و یارانش از تمام هموطنان مقیم بریتانیا و نیز از همه علاقمندان مسایل افغانستان دعوت به عمل می آورد تا در گردهمایی تحت عنوان "مزاری و پروسه آشتی ملی" حضور بهم رسانند. این محفل در دو بخش تدارک دیده شده است:

• بررسی دیدگاه های "رهبر شهید"
• تحلیل مهمترین مسایل روز افغانستان

زمان: یکشنبه 7 مارچ از ساعت 13 تا 17

مکان: Holiday Inn Hotel, High street, Brentford, London,
TW8 8JZ, Nearest Rail Station Brentford

شماره های تماس: 07732653474، 07703368000 ، 07882511237 ، 07961741285

مرکز مطالعات افغانستان

گردهمایی "افغانستان به کجا می رود"

در 22 حوت 1373 استاد عبدالعلی مزاری به دست گروه طالبان شهید شد و مقاومت غرب کابل بعد از سه و نیم سال پایمردی و فداکاری بی مانند پایان یافت. مزاری از غزنه تا بامیان، از بامیان تا بلخ بر شانه های سفید پوش بابا و هندوکوش تشییع گشت. در آن روزها، افغانستان از یکسو شاهد به قدرت رسیدن طالبان، قرون وسطایی ترین گروه زمان بود و از سوی دیگر شهادت مزاری فداکارترین و صادق ترین رهبر عدالتخواه تاریخش را نظاره می کرد. او که فریادگر عدالت بود و برای همه مردم کشورش حق برابر می خواست شهید شده بود. آنانی که به ستمگری خوی گرفته و به خون مظلوم ترین ها تشنه بودند برای تحکیم پایه های ستم و سیاهی در کشور روز به روز قدرتمندتر می شدند.
اینک پانزدهمین سالگرد شهادت استاد عبدالعلی مزاری و یارانش را در حالی برگزار می نماییم که دموکراسی نوپای افغانستان بعد از هشت سال دشوار در مقطع حساس و پیچیده ای قرار گرفته است. روند کند و نامتوازن بازسازی، سرنوشت مبارزه با تروریسم، طرح آشتی ملی با گروه طالبان و مشارکت عادلانه تمام اقوام کشور در قدرت از موضوعاتی است که تامل و دقت اهل نظر و تمام نیروهای وفادار به دموکراسی و عدالت اجتماعی را می طلبد.
"مرکز مطالعات افغانستان" که جدیدا در لندن تاسیس شده است برای تجلیل از پانزدهمین سالگرد شهادت استاد عبدالعلی مزاری و تمام شهدای راه عدالت و دموکراسی از افغانستانی های مقیم بریتانیا و نیز کلیه کسانی که علاقمند مسایل افغانستان می باشند دعوت به عمل می آورد تا در گردهمایی تحت عنوان "افغانستان به کجا می رود؟" حضور بهم رسانند.

مرکز مطالعات افغانستان

همایش

"مزاری و مشارکت اقوام در قدرت"

لندن 2010

چه می شد چار فصل سرد می ماند
کبوتر با خزان زرد می ماند
میان این همه انبوه آدم
یکی می ماند اما مرد می ماند

در 22حوت 1373 پیشوای مقاومت غرب کابل بابه مزاری به دست گروه طالبان شهید شد و مقاومت غرب کابل بعد از سه و نیم سال پایمردی و فداکاری بی مانند پایان یافت. بابه از غزنه تا بامیان، از بامیان تا بلخ بر شانه های سفید پوش بابا و هندوکوش تشییع گشت. در آن روزها، افغانستان از یکسو شاهد به قدرت رسیدن طالبان، قرون وسطایی ترین گروه زمان بود و از سوی دیگر شهادت مزاری فداکارترین و صادق ترین رهبر عدالتخواه تاریخش را نظاره می کرد. او که فریادگر عدالت بود و برای همه مردم کشور حق برابر می خواست شهید شده بود. آنانی که به ستمگری خوی گرفته و به خون مظلوم ترین ها تشنه بودند برای تحکیم پایه های ستم و سیاهی در کشور روز به روز قدرتمندتر می شدند.
اینک ما برای تجلیل از پانزدهمین سالگرد شهادت استاد عبدالعلی مزاری و یارانش و هفدهمین سالگرد فاجعه افشار همایشی زیر عنوان "مزاری و مشارکت اقوام در قدرت" برگزار می نماییم و از تمام پیروان رهبر شهید و دوستداران جنبش عدالتخواهی دعوت به عمل می آوریم تا با حضور خویش با آرمان های بلند بابه مزاری تجدید میثاق کنند و یاد شهدای مقاومت را گرامی بدارند.

زمان: یکشنبه 14 مارچ از ساعت 12 تا 4 عصر
مکان: Bukhara Hotel, 764 Great West Road, Isleworth, Middlesex, London, TN7 5NA
شماره های تماس: 07703368000 ، 07732653474 ، 07961304819 ، 07533927530

پیروان رهبر شهید مقیم بریتانیا